Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„(…) kiedy zło ukrywa się pod postacią sprawiedliwego, my musimy zamienić się w upiory, bo tylko w ciemności mamy szansę z nimi wygrać. To oni, źli ludzie, wykorzystali narzędzia, jakie dało im państwo, by krzywdzić tych, którzy nie potrafią się sami obronić.”

Rok 1975. Pewnego czerwcowego dnia do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej zgłasza się podopieczna domu dziecka w Szczecinie – Irenka. Twierdzi, że będąc dzieckiem była świadkiem sprzedaży swojej młodszej siostry. Sprawę prowadzi Pani Barbara Romanowska. Kobieta, podobnie jak Irenka dzieciństwo spędziła w sierocińcu, co sprawia, że emocjonalnie zaczyna angażować się w sprawę. Im bardziej zagłębia się w temat, tym więcej mrocznych sekretów komunistycznej władzy odkrywa..

Mimo, że to trzecia część serii, było to moje debiutanckie spotkanie z twórczością Pana Przemysława. „Sierociniec” to ciężka powieść, przyznam, że trochę się nią zmęczyłam. Nie chodzi tu o styl autora, bo nie mam absolutnie nic do zarzucenia. Przyczyna to temat, trudny i wyczerpujący psychicznie. Naprawdę nie jest łatwo czytać o handlu bezbronnymi dziećmi, w dodatku w tak bestialski sposób. Rzadko czytam notki „od autorka”, jednak tym razem musiałam przekonać się co skłoniło i było inspiracją do napisania tej powieści. Mając świadomość, że cały proceder istniał w przeszłości mam ciarki.

Polecam dla czytelników o mocnych nerwach. Niejeden thriller to przy tym „pikuś”. Nic tak nie boli, jak prawda..

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Filia.

„(…) kiedy zło ukrywa się pod postacią sprawiedliwego, my musimy zamienić się w upiory, bo tylko w ciemności mamy szansę z nimi wygrać. To oni, źli ludzie, wykorzystali narzędzia, jakie dało im państwo, by krzywdzić tych, którzy nie potrafią się sami obronić.”

Rok 1975. Pewnego czerwcowego dnia do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej zgłasza...

„Przekraczać granicę świata bez niczyjej pomocy, to jak wkroczyć prosto w otchłań ciemności bez najmniejszej nadziei na światło, jedynie z sercem zduszonym strachem.”

„Jest to historia pewnej miłości. Pewnej rodziny, która jest pozornie normalna, ale nikt się nie przyzna, że każda normalność to po prostu różne odcienie szaleństwa.”
Podczas jednej z listopadowych nocy w otoczonej lasem Czarnej Górze w internacie wybucha pożar. Na miejscu zostaje znalezione ciało mężczyzny, ale okazuje się, że przyczyną śmierci nie były płomienie. Zostaje wszczęte śledztwo. Sprawą pożaru i morderstwa interesuje się nauczyciel i religioznawca Darek Moskal oraz dwie uczennice szkoły policealnej. Trop prowadzi do tajemniczych zaginięć sprzed lat i do słowiańskiej sekty. Modus operandi sprawcy to krwawe ślady przypominające pazury pozostawiane na ofiarach.

Powieść podzielona jest na dość krótkie rozdziały, które pozwalają na dość płynną akcję. Proza przeplatana jest fragmentami pamiętnika. Ta forma przekazu jest napisana naprawdę dobrze, bogate słownictwo, bardzo inteligentne zwroty.

„Rogaty las stał się rykowiskiem cierpienia niewinnych osób. Miejscem do polowania.”

„Rykowisko” to debiut Pani Julii. Autorka zapewniła mroczny i pełen grozy klimat przywołując legendę o Rogowym Lesie. To właśnie on stał się rykowiskiem cierpienia niewinnych osób. Miejscem do polowania. To miejsce owiane tajemnicą; enigma, którą strach odkryć. Ale to nie wszystkie odniesienia do słowiańskich wierzeń, które zostały opisane w historii. Nie brakuje także elementów fantastyki i zjawisk paranormalnych.

Początek powieści zapowiadał się naprawdę intrygująco, rozwinięcie okazało się jednak dość nudne, zatracono początkową płynność, jednakże koniec okazał się zwieńczeniem i rozwiązał całą zagadkę. Choć środek nie porywał był istotny aby w pełni zrozumieć fabułę. Myślę, że jak na debiut powieść naprawdę jest w porządku. Przyciąga, wywołuje ciarki a im bliżej rozwiązania zagadki tym bardziej wciąga. Polecam, przyznam, że wybrałam czytanie jej w dzień w końcu dobry sen to podstawa.. :)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka

„Przekraczać granicę świata bez niczyjej pomocy, to jak wkroczyć prosto w otchłań ciemności bez najmniejszej nadziei na światło, jedynie z sercem zduszonym strachem.”

„Jest to historia pewnej miłości. Pewnej rodziny, która jest pozornie normalna, ale nikt się nie przyzna, że każda normalność to po prostu różne odcienie szaleństwa.”
Podczas jednej z listopadowych nocy w...

„(…) ale chyba nic nigdy nie jest na zawsze. Ani przyjaźnie, ani miłość, ani szczęście.”

Życie Gabrieli przypominało bajkę. Nieograniczony dostęp do pieniędzy, który pozwalał spełniać marzenia i patrzeć z ufnością na to co przyniesie los. W jednej chwili wszystko obraca się o sto osiemdziesiąt stopni a przysłowiowa „bańka” pęka. Jej ojciec, znany biznesmen trafia do więzienia za nielegalne interesy, matka odchodzi z innym mężczyzną a ukochany łamie jej serce. Zostaje zupełnie sama. Kilka lat później, wynajmuje mieszkanie w Warszawie i z trudem udaje jej się wiązać koniec z końcem. Pewnego dnia dostaje propozycję pracy, która ma szansę odmienić jej złą passę. Propozycja zaprojektowania ogrodu dla bardzo bogatego właściciela wydaje się spełnieniem marzeń, jednak w Gabi budzi sporo wątpliwości, w końcu kto zatrudniłby do tak wymagającej doświadczenia pracy osobę świeżo po studiach? Mimo początkowego sceptycyzmu decyduje się przyjąć propozycję (zaległy czynsz okazał się niezłą motywacją). Wkrótce okazuje się, że właściciel rezydencji wcale nie jest jej tak zupełnie obcy..

Gabriela ma najdziwniejsze hobby o jakim kiedykolwiek słyszałam a mianowicie jest nim malowanie twarzy kamieniom. Ta wrażliwa dziewczyna nadawała im swoisty charakter i nowe życie. Każdy z nich był równie ważny i drogi jej sercu. O ironio to właśnie jeden z kamieni, któremu Gabi przywróciła życie, spłacił swój dług ratując jej.

Heterochromia czyli para zupełnie różnych barw oczu; dwie dusze zamknięte w jednym ciele, jak sam określił je Dawid, czyli drugi bohater powieści. Powieść przedstawiona jest również z jego perspektywy. Aby lepiej poznać zarówno Dawida jak i Gabi autorka serwuje nam retrospekcje z ich udziałem. Początek ich znajomości, dobre i złe chwile a także niewyjaśnioną sytuację, która miała wpływ na wcześniejszą decyzję dziewczyny.

Bardzo lubię styl autorki. Powieść emocjonalna i piękna. Zwieńczeniem jest zakończenie nawiązujące do pasji dziewczyny. Choć kiedy wkradło się słowo „mafia” miałam mieszane uczucia. Historie z nią w tle dotychczas nie przypadły mi do gustu, na szczęście okazało się, że był to tylko poboczny wątek i autorka nie przywiązała do niego szczególnej wagi; przedstawiono tyle, aby zrozumieć samą ideę, jednak były to pobieżne opisy bez zagłębiania się w szczegóły. Mimo kilku niedociągnięć w początkowej fazie książki (delikatna pomyłka imion bohaterów ;)) nie mam się do czego przyczepić. Bardzo polecam :)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Amare

„(…) ale chyba nic nigdy nie jest na zawsze. Ani przyjaźnie, ani miłość, ani szczęście.”

Życie Gabrieli przypominało bajkę. Nieograniczony dostęp do pieniędzy, który pozwalał spełniać marzenia i patrzeć z ufnością na to co przyniesie los. W jednej chwili wszystko obraca się o sto osiemdziesiąt stopni a przysłowiowa „bańka” pęka. Jej ojciec, znany biznesmen trafia do...